Czy piwo bezalkoholowe jest tylko dla osób pełnoletnich?

Autorem tekstu jest Dawid Siedlecki radca prawny zajmujący się prawnymi aspektami produkcji, sprzedaż i reklamy napojów alkoholowych – w tym w szczególności piwa.

Tekst przeczytasz w 3 minuty i dowiesz się z niego:


Co mówi prawo o piwie bezalkoholowym


Czy według prawa dzieci mogą pić piwo bezalkoholowe


Podsumowanie – aspekty prawne a akceptacja społeczna spożywania piwa bezalkoholowego przez małoletnich


Piwo bezalkoholowe zdobywa szturmem półki sklepowe i w czasach masowej rezygnacji z napojów alkoholowych ma swoje 5 minut. Ale czy skoro w nazwie widnieje słowo „piwo”, to taki napój mogą kupować tylko osoby dorosłe? A może dziecko lub nastolatek może je kupić bez naruszenia prawa?

To pytanie pojawia się często – i to nie jest nic dziwnego. Na pierwszy rzut oka wygląda to jak klasyczne piwo: podobna butelka, podobna etykieta, bardzo podobny smak i zapach. Żeby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba jednak sięgnąć do przepisów prawa – zarówno tych unijnych, jak i polskich.

Co mówi prawo o piwie bezalkoholowym

Zacznijmy od tego, że nie każde „piwo” w sklepie to produkt z alkoholem. W praktyce producenci mogą oznaczyć napój jako „piwo bezalkoholowe”, jeśli zawiera nie więcej niż 0,5% alkoholu objętościowo. Taką granicę przyjmuje zarówno ustawa o wychowaniu w trzeźwości, jak i ustawa o podatku akcyzowym (a także prawo UE). Co ważne – jeśli zawartość alkoholu nie przekracza 0,5%, produkt nie jest uznawany za napój alkoholowy w sensie prawnym.

To oznacza, że piwo bezalkoholowe nie podlega akcyzie, nie obowiązuje na nie ograniczenia w zakresie reklamy i – co najważniejsze – nie ma zakazu sprzedaży go osobom niepełnoletnim. Ustawa o wychowaniu w trzeźwości odnosi się i reguluje tylko kwestie związane z napojami alkoholowymi. A piwo bezalkoholowe takim napojem nie jest. 

Czy to oznacza, że dzieci mogą pić piwo bezalkoholowe?

Formalnie – tak. W polskim prawie nie ma zakazu sprzedaży piwa bezalkoholowego dzieciom czy młodzieży. Sklepy i sprzedawcy nie muszą pytać o dowód przy sprzedaży takiego produktu. Jednak czy to oznacza, że to dobry pomysł?

Warto też pamiętać o roli marketingu. Piwa bezalkoholowe są często reklamowane niemal tak samo jak ich alkoholowe odpowiedniki. Ten „dorosły” wizerunek może wpływać na postrzeganie tych napojów przez młodzież. Z tego powodu wiele organizacji zajmujących się zdrowiem publicznym nie zaleca podawania piwa bezalkoholowego dzieciom, nawet jeśli prawo tego nie zabrania. Niemniej prawnych przeciwskazań do takiego zachowania brak. Po licznych interwencjach sklepowe kasy samoobsługowe przestały wymagać kontroli wieku w przypadku zakupu piwa bezalkoholowego, bo nie miało to podstawy prawnej. 

Podsumowanie

Piwo bezalkoholowe nie jest traktowane przez prawo jak napój alkoholowy, jeśli zawiera maksymalnie 0,5% alkoholu. Dlatego może być sprzedawane osobom niepełnoletnim, choć warto zastanowić się, czy to najlepszy wybór.

Dla dorosłych to często dobry kompromis – smak piwa bez skutków ubocznych. Dla młodzieży? To już temat do rozmowy, a aktualnie wywołujący sporo emocji. Bo choć nie ma zakazu, warto pamiętać, że pewne zachowania – nawet jeśli są legalne – nie zawsze są społecznie akceptowane.

Dawid Siedlecki – radca prawny zajmujący się prawnymi aspektami produkcji, sprzedaż i reklamy napojów alkoholowych – w tym w szczególności piwa.

Dawid Siedlecki – twórca i właściciel Siedlecki Kancelaria oferującej wsparcie dla producentów napojów alkoholowych, bezalkoholowych oraz innego rodzaju żywności.

Prawem alkoholowym zajmuje się od 2014 roku. Najbardziej znany z prowadzenia Browar Paragraf – blog o prawie alkoholowym, na łamach którego propaguje wiedzę o prawie związanym z piwem. Uczestnik i prelegent na licznych branżowych konferencjach oraz spotkaniach. Wykładowca Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie, autor kilkudziesięciu publikacji z zakresu prawa alkoholowego – w tym na łamach „Piwowara”.

Bibliografia:

  1. Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2151 z późn. zm.).
  2. Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 126 z późn. zm.).
  3. Rozporządzenie 861/2010 zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej

Może Cię zainteresować:

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *